23. 11. 2020
Η συνεργασία με το University of California, Davis ξεκίνησε όταν ο επικεφαλής του προπτυχιακού τμήματος Αειφορικής Γεωργίας και Διαχείρισης του Perrotis College, γεωπόνος-αγρο-οικολόγος Δρ. Χρήστος Βασιλικιώτης, επισκέφθηκε το πανεπιστήμιο την άνοιξη του 2016. Τον Σεπτέμβριο του 2018 συνεργάστηκε με την Dr. Amélie Gaudin από το Department of Plant Sciences, College of Agricultural and Environmental Sciences σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα, το οποίο οδήγησε στην δημοσίευση ενός άρθρου με τίτλο, “Orchard Management Practices Affect Arbuscular Mycorrhizal Fungal Root Colonization of Almond” στο επιστημονικό περιοδικό Biological Agriculture and Horticulture.
Το πρόγραμμα αξιολόγησε διάφορες πρακτικές μεταχείρισης εδάφους στην παραγωγή αμυγδάλων στην Καλιφόρνια, σε βιολογικά και συμβατικά αγροκτήματα. Οι αμυγδαλεώνες εξαπλώνονται γρήγορα σε όλη την Καλιφόρνια (η οποία έχει το 80% της παγκόσμιας παραγωγής αμυγδάλου), όπου οι συνήθεις πρακτικές διαχείρισης όπως, συνεχής διατήρηση του εδάφους χωρίς χλοοτάπητα, χρήση φυτοφαρμάκων και συνθετικών λιπασμάτων, καταστρέφουν τα οικοσυστήματα του εδάφους και τις υπηρεσίες που αυτά προσφέρουν. Υπάρχει αυξανόμενη ανάγκη για στρατηγικές διαχείρισης που βελτιώνουν τις οικολογικές λειτουργίες του εδάφους και την βιοποικιλότητα ώστε να βοηθήσουν στη μείωση του περιβαλλοντικού και υδάτινου αποτυπώματος στην παραγωγή αμυγδάλου.
Οι αμυγδαλιές μπορούν να δημιουργήσουν συμβιωτικές σχέσεις με μυκόρριζες, ένα είδος μύκητα που επιτρέπει στα φυτά να έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην υγρασία και στα θρεπτικά του εδάφους. Όταν οι μυκόρριζες υπάρχουν στο έδαφος, προστατεύουν από παθογόνους οργανισμούς, απορροφούν νερό και φώσφορο και μεταφέρουν θρεπτικά στις ρίζες των αμυγδαλιών. Μια επισκόπηση μεγάλης έκτασης αμυγδαλεώνων στην Κεντρική Κοιλάδα της Καλιφόρνιας οργανώθηκε για να διαπιστώσει την έκταση των συνδέσεων των ριζών με μυκόρριζες και την επίπτωση των πρακτικών διαχείρισης αμυγδαλεώνων και των ιδιοτήτων του εδάφους στον βαθμό εποικισμού των ριζών από μυκόρριζες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν τη γενική παρουσία μυκορριζών σε παραγωγικούς αμυγδαλεώνες, αλλά ο βαθμός εποίκισης με μυκόρριζες ήταν υψηλότερος σε βιολογικούς αμυγδαλεώνες σε σύγκριση με συμβατικούς αμυγδαλεώνες. Επιπλέον, ο εποικισμός βελτιώνεται όταν υπάρχει χλοοτάπητας στο έδαφος των αμυγδαλεώνων (φυτά εδαφοκάλυψης). Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης μπορούν να βοηθήσουν τους παραγωγούς να επιλέξουν κατάλληλες πρακτικές διαχείρισης του εδάφους, ειδικά τη χρήση φυτών εδαφοκάλυψης, οι οποίες ενισχύουν την αειφορικότητα (αποτελεσματικότερη χρήση νερού άρδευσης, λιπασμάτων και μειωμένη χρήση φυτοφαρμάκων) της παραγωγής αμυγδάλων.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
